Μια πολύ συχνή πάθηση που συχνά υποτιμάται η σοβαρότητά της.
Πρόκειται για ανώδυνες, κινητές , καλά περιγεγραμμένες μάζες που συνήθως εμφανίζονται σε νεαρές ηλικίες , στην δεύτερη ή Τρίτη δεκαετία της ζωής. Είναι καλοήθεις όγκοι , οιστρογονοεξαρτώμενοι. Πόνος μπορεί να εμφανιστεί κατά την εγκυμοσύνη , ενώ μία φλεγμονή τους μπορεί να οδηγήσει σε λεμφαδενοπάθεια, μιμούμενη έτσι καρκίνο.
Οι ασθενείς με τυπικό αδένωμα δεν θεωρείται ότι διατρέχουν υψηλότερο κίνδυνο ανάπτυξης καρκίνου μαστού σε σχέση με τον γενικό πληθυσμό.
Η διάγνωση τίθεται από το ιστορικό την κλινική εξέταση και τον απεικονιστικό έλεγχο.
Τα ιναδενώματα μπορούν απλά να παρακολουθούνται αν η μαστογραφική και υπερηχογραφική απεικόνιση είναι χαρακτηριστικές της νόσου. Αν όμως δίνουν ενοχλήματα, αν είναι μεγαλύτερα από 2 εκατοστά σε διάμετρο ή αυξάνονται σε μέγεθος, πρέπει να αφαιρούνται. Τα ιναδενώματα μπορεί να αυξηθούν σε μέγεθος κατά την διάρκεια της κύησης ή του θηλασμού , δεν έχει αποδειχθεί όμως ότι εξελίσσονται σε καρκίνο.
Η άποψη ότι κάθε συμπαγές ογκίδιο μαστού πρέπει να υποβάλλεται σε κάποιου τύπου βιοψία δεν είναι λανθασμένη και είναι ασφαλής προκειμένου να αποδειχθεί η καλοήθεια είτε με κυτταρολογική εξέταση (συνήθως σε γυναίκες μέχρι 25 ετών ή το πολύ μέχρι 35 ετών) είτε με βιοψία. Πάντως σε μεγαλύτερες γυναίκες πρέπει να γίνεται βιοψία εκτομής (αφαίρεσης) της βλάβης, για αποκλεισμό τυχόν καρκινώματος. Στις περισσότερες περιπτώσεις η αφαίρεση μπορεί να γίνει με τοπική αναισθησία και η ασθενής να επιστρέψει σπίτι την ίδια ημέρα.
Επιμέλεια κειμένου: Γιώργος Ανθιμίδης , Χειρουργός, Master's Degree Χειρουργική Ογκολογία, Διδάκτορ Ιατρικής στις παθήσεις Μαστού
